Dat ene Gevoel [FF] [s]

Heej allemaal, dit is mijn allereerste slash!
Dus opmerkingen, kritiek enzo zijn altijd welkom xD
Korte samenvattig: Slash over Strify en Yu
Veel plezier alvast met deel 1 !




Deel 1


Strify POV


We zitten met zijn allen voor de televisie in ons appartement. Nou, iedereen betekent voor vanavond Kiro, Shin, Luminor en ik. Yu is er niet, hij heeft weer eens iemand aan de haak geslagen en ging bij haar overnachten. En ja, het is weer een horrorfilm, Kiro heeft gekozen. Maar ik kan mijn gedachten er maar niet bijhouden... Ik zit aan Yu te denken... Weeral... De laatste tijd gebeurt dat wel vaker. Deze morgen nog liep ik door de gang, helemaal in gedachten verzonken. En plots botste ik hard tegen iemand op... Yu... Ik schrok me rot en toen ik nog eens keek zag ik dat hij enkel een handdoek om zijn middel had... Hij had juist gedoucht. En voor dat ik het wist zat ik hem gewoonweg aan te staren, stom dat ik ben... Hijzelf bekeek me even raar, maar grijnsde toen en vroeg of ik me geen pijn had gedaan. Het was nogal een harde botsing namelijk.. Ik zat echter nog naar hem te kijken en besefte pas dat hij me iets vroeg toen hij mijn naam zei. Ik schrok op en het enige wat ik kon uitbrengen was “Euh… Nee… Ja… Euh… Wat vroeg je?”
“Of je je pijn had gedaan?”
“Ah… Euh, nee hoor”
En toen keek ik wat weg…
“Dan is het goed”
Yu lachte en liep dan verder naar zijn kamer terwijl hij er hoofdschuddend “Strify toch…” aan toevoegde. Man, wat was ik toen stom bezig, hoe stom kun je nu zijn door hem gewoon aan te zitten staren? Ik had hem toch al eerder zo gezien? Wat moet hij nu wel niet denken van mij? Gelukkig deed hij voor de rest van de dag normaal tegen me… Maar toch zat ik er al de hele dag over te piekeren. Er waren nog zo’n dingen gebeurd de laatste dagen en weken, maar nu was het wel erger. Nu zit ik er constant aan te denken. Sinds vanmorgen…
“Strify? Kijk je nog wel naar de film? Of scheelt er iets?” vraagt Kiro plots. Ik schrik op uit mijn gedachten en zie dat iedereen naar me zit te kijken.
“Euh… Jaja, ik kijk nog. En er scheelt niks” antwoord ik.
“Oké dan” zegt Kiro terug.
Iedereen kijkt dus weer naar de film, maar ik geraak weer afgeleid door mijn gedachten.
“Zeker dat er niets is? Je bent al de hele dag zo afgeleid” vraagt Kiro fluisterend.
“Nee, er is echt niets” antwoord ik.
“Of mis je Melissa nog?” grijnst hij.
“Nee, allesbehalve. Ik heb er echt spijt van dat ik zoiets gedaan heb. Normaalgezien ben ik niet zo, dat weet je. Dus begin er niet over”
“Goed, goed. Ik zwijg al” antwoordt hij lachend en hij kijkt weer verder naar de film. Ik had dus een onenightstand gehad. Maar zoals ik al zei, dat is allesbehalve van mijn gewone doen. Ik was toen dronken en voelde me depressief. Het overkwam me gewoon, maar ik heb er echt spijt van. Ik wou dat meisje geen verdriet aan doen. Ze dacht dat ik haar echt leuk vond… Maar ik deed zomaar wat. En ik walg er nog steeds van. Ik wou dat meisje geen ongeluk aandoen. Maar het is nu eenmaal gebeurd en je kunt de tijd niet terugdraaien… Ik heb ook al lange tijd geen vriendin gehad, maar dat vind ik niet erg. Ooit kom ik de ware wel tegen… Hoop ik, tenminste. Nou ja, genoeg nagedacht. En net wanneer ik me weer op de film wil concentreren horen we allevier de voordeur hard dichtslaan, iemand door de gang lopen en dan een deur die geopend en dan dichtgeslagen wordt. Stilte… We zitten nog altijd geschrokken in de zetel en wachten af of er nog iets zou gebeuren. Niets…
“Was dat Yu?” vraagt Luminor dan.
“Kan niet anders, denk ik” antwoordt Kiro.
“Het is daar waarschijnlijk niet goed afgelopen, bij zijn verovering van vandaag” zegt Shin.
“We zullen het morgen wel horen zeker?” besluit Luminor. En dan kijken ze weer verder naar de televisie, maar ik maak me echter zorgen om hem. Pff… Waarom kan ik niet gewoon denken en doen zoals de anderen? Waarom zit ik toch altijd met Yu in mijn hoofd? Ik zucht, maar blijkbaar net iets te luid, want Kiro vraagt opnieuw of er iets scheelt. “Niks zei ik toch?” Dus wel… Maar dat vertel ik hem liever niet.
“Maar goed… Ik ga slapen, ik ben doodmoe…”
Dat was geen leugen, ik was moe van het piekeren de hele dag. En er is inderdaad iets, ja… Maar ik moet het zelf nog een beetje uitvissen.
“Slaapwel, tot morgen iedereen”
“Tot morgen”
Ik loop de gang in, op weg naar mijn kamer, helemaal op het einde van de gang. Maar als ik er bijna ben en Yu’s kamer voorbijloop, dacht ik een paar snikken te horen. Ik blijf even staan en twijfel of ik zou binnengaan of wachten tot morgen om te vragen wat er gebeurd is. Maar misschien wil hij alleen zijn? Of zou ik toch eens geen kijken? Ja, ik moet het nu weten, anders maak ik me de hele nacht zorgen om hem en kan ik weer niet slapen. Of misschien toch beter niet? Maar ik leg mijn hand al op de klink en klop op de deur. Geen antwoord… Nog eens kloppen dan. Opnieuw niks… Zou ik de deur wel openen? Maar die gedachte komt te laat… Ik open de deur al en kijk in een donkere kamer. Maar in het beetje licht van de maan dat via het raam naar binnenschijnt zie ik Yu op de rand van zijn bed zitten, met zijn rug naar mij toegekeerd. Ik zet een paar passen de kamer in en sluit de deur achter me. Yu zit met zijn ellebogen op zijn knieën voor zich uit te staren.
“Yu?”
Ik ga naast hem op bed zitten en zie in het maanlicht een paar tranen blinken in zijn ooghoeken. Ik leg mijn arm om zijn schouders heen en vraag wat er gebeurd is. Yu zegt even niets, maar begint dan zachtjes te praten.
“Weet je, ik had eigenlijk al langer iets met dat meisje en alles ging best goed… Tot vandaag, tenminste. Toen ik deze avond bij haar toekwam zag ik haar met iemand anders…”

Deel 2 !



Yu POV

Eigenlijk zeg ik niet de waarheid… Amber heeft me niet bedrogen. Ze heeft het uitgemaakt omdat ze achter mijn geheim is gekomen. Maar dat is niet de reden dat ik verdrietig ben. Nee, ik zit gewoon in de knoop met mijn gevoelens. Verboden gevoelens… Mijn geheim… Ik loop er al een hele tijd mee bezig, maar ik geraak er niet uit… Daarom vertel ik nu de waarheid niet aan Strify, ook niet aan de anderen morgen.
“Yu toch… Deze keer was het blijkbaar serieus met een meisje?”
“Ja, ik weet het, dat overkomt mij niet vaak… Maar inderdaad, ik zag haar graag. Ze was niet één van de velen zoals gewoonlijk…”
Dit hoort ook allemaal bij de leugen… Mijn liefde voor haar was niet echt. Ik was met haar samen, enkel om dat ene gevoel te verdoezelen, proberen te vergeten, me er proberen over te zetten… Maar dat is me niet gelukt. Dat ene gevoel bleef, en Amber kwam erachter. Ik droomde blijkbaar van de verkeerde persoon. Niet van haar dus, maar van iemand anders… Amber is wel een lief meisje, en ik wou haar geen ongeluk aandoen, maar toch is het gebeurd.
“Maar heej… het komt wel goed, geloof me. Zij is in de fout gegaan, niet jij.” Oh jawel, het is wel mijn fout, maar het maakt nu gewoon deel uit van de leugen…
“Ik weet het wel… Maar het doet gewoon zo’n pijn…”
“Ik snap het wel”
Strify zijn arm ligt nog altijd om mijn schouders heen… En de hele tijd heb ik voor me uit zitten staren, maar nu kijk ik Strify eindelijk aan. Hij heeft een bezorgde blik in zijn ogen.
“Bedankt dat je gekomen bent” zeg ik en ik glimlach naar hem.
“Geen probleem hoor, ik maakte me gewoon zorgen om je…” en hij lacht lief naar me.
“Echt?”
“Ja echt, je bent één van mijn beste vrienden…”
Ik zie hem nog even glimlachen, maar dan kijkt hij weg. Hij ziet er plots nogal droevig uit…
“Is er iets?” vraag ik dan.
“Nee hoor…” en hij zucht.
“Dat zou je anders niet zeggen”
“Ik ben oké, maak je maar geen zorgen…”
Ik lach naar hem en gelukkig lacht hij terug. Toch heb ik nog altijd het gevoel dat hem iets dwarszit. Maar plotseling legt hij zijn hand op mijn knie… Ik schrik even en wordt helemaal warm van binnen…
“Voel je je al wat beter?” vraagt hij.
Ik zit ondertussen naar zijn hand te kijken die op mijn knie ligt.
“Euh… Ja, gaat wel”
Ik kijk weer op en zie dat Strify’s hoofd zich recht voor mij bevindt. Ik kijk hem in de ogen en even komen we dichterbij… Ik voel zijn adem al, maar dan draait hij plots zijn hoofd weg…
“Ik ga euh… Dan maar… Gaan slapen… Ja inderdaad, gaan slapen”
Hij voelt zich blijkbaar nogal ongemakkelijk en staat op.
“Nou euh… Oké… Dan zie ik je morgen. Slaapwel” en ik lach nog eens naar hem.
“Ja, tot morgen” en hij verlaat de kamer. Even later hoor ik de deur van zijn kamer open en dicht gaan. Stilte… Ik kijk ondertussen nog eens naar de plaats waar daarjuist zijn hand had gelegen… Ik moet denken aan vanmorgen. Toen botste hij plots tegen me op toen ik uit de badkamer kwam. En als ik me niet vergis, maar ik ben zeker dat het gebeurde, zat hij gewoonweg naar me te staren. Op dat moment voelde ik die kriebels weer opkomen. En nu heb ik het helemaal warm vanbinnen sinds daarjuist, ook al is het hier best koud. Ja… Dat ene gevoel… Ik kan er niks mee aanvangen, het is toch niet wederzijds… Het ene gevoel is er wel, maar het andere ontbreekt. Wat gebeurt er toch allemaal met mij? Dit hoort zo niet te zijn… Waarom heb ik juist dat verboden gevoel? Als iedereen het wist… Ze zouden het niet willen aanvaarden, zoveel is zeker. Ik moet het voor mezelf houden, maar ik weet niet hoelang ik dat nog aan zal kunnen. Maar… Als het nu toch weder… Nee, hoe kom je erbij! Nou ja, hoe moet ik vanmorgen en daarjuist dan verklaren? Och… Mijn hoofd zit helemaal in de war. De enige aan wie ik het al heb toegegeven, is mezelf… Ik ben verliefd… Verliefd op een jongen… Op Strify… En waarom zou hij in godsnaam iets voor mij voelen? Hij valt toch op meisjes, ook al zeggen anderen van niet. Volgens hen ben ik juist degene die het ene meisje na het andere scoort. Maar de tijden zijn veranderd… Ik ben niet wie dat ze denken dat ik ben… Ik ben verliefd op een jongen. Waarom gebeurt dit toch allemaal, blijf ik me maar afvragen? Ik heb hier helemaal niet om gevraagd! Aaarg… Al die vragen… Ik ga maar slapen, anders blijf ik toch maar piekeren.


Unknown POV

Als het ene gevoel denkt dat het andere niet bestaat, en het andere hetzelfde denkt, dan kom je er niet uit… Het moet gezegd worden, anders kom je niet verder. Deze twee jongens verbergen een, volgens hun verboden, gevoel… De anderen zouden het niet aanvaarden als ze het wisten. Alletwee kunnen ze er niet van slapen, nachten liggen ze ervan wakker. Totdat het moment daar is, dat ze niet anders kunnen dan het eruit gooien… Al hun gevoelens, al hun vragen en problemen… Ook al is het moeilijk, toch moet het gebeuren.
Want het gevoel zal niet verdwijnen, het zal blijven bestaan, blijven voortleven. Wordt het er niet uitgegooid, dan zullen ze langzaamaan verscheurd worden, diep vanbinnen… Verscheurd door verdriet, dat maar niet eindigt… Door pijn, die maar niet verzacht… Allemaal door dat ene gevoel, dat ene verboden gevoel…

deel 3 !





Yu POV

Ik lig nu al zeker een uur wakker. Ik kan al die gedachten, al die vragen maar niet uit mijn hoofd krijgen. Zou Strify nog wakker zijn? Vast niet… Die ligt zeker al te dromen, maar niet over mij… Dat ben ik zeker. En ik kan het maar niet warm krijgen. Waarom is die verwarming nu net stuk? Ik zal een extra deken gaan halen. Hmm, hier in mijn kamer ligt er geen… Maar waar vind ik er dan één? Tuurlijk! Strify heeft er altijd wel één op zijn kamer. Hopelijk maak ik hem niet wakker… Ik sta op uit mijn bed en ga de gang op. Man wat is het hier donker…
“AUW!”
Dat moet mij nu weer overkomen… Waarom staat die kast nu juist in mijn weg? Met een pijnlijke voet ga ik verder naar Strify’s kamer. Ik doe voorzichtig de klink naar beneden en open de deur… Ik kan nog net onderscheiden dat er iemand in bed ligt, maar die reageert niet op mijn aanwezigheid. Gelukkig, hij slaapt… Ik ga naar zijn kast en begin daar te zoeken naar een deken, maar ik vind het maar niet. Naast me op een tafeltje ligt een stapel boeken, maar ik ben natuurlijk weer zo lomp dat ik de stapel omver duw met mijn elleboog. “VERDOMME!” vloek ik dan, maar blijkbaar iets te luid. Want door de vallende boeken en mijn gevloek is Strify blijkbaar wakker geworden…


Strify POV

Ik ging Yu zijn kamer uit en ging mijn kamer binnen. Ik liet me op mijn bed vallen en zuchtte… Wat was dat nu weer allemaal daarjuist? Waarom heb ik mijn hoofd eigenlijk teruggetrokken? Durfde ik niet? Of was ik bang dat dit voor Yu maar bij één keer ging blijven? Die valt toch enkel op meisjes. Ik ben “gewoon” maar één van zijn beste vrienden… Oké, tijdens Forever Or Never bij een optreden geeft hij Kiro telkens een kus op de mond, en de fans houden ervan. Maar dat wil toch niet zeggen dat hij op jongens valt? Och, ik word hier alleen nog meer moe van… Ik ga maar slapen, of proberen tenminste. Ik kleed me om en ga onder mijn deken liggen. Brrr, het is hier niet al te warm. Waarom moet die verwarming nu net stuk zijn? Ach ja, niks aan te doen… Na een tijdje val ik eindelijk in slaap en begin te dromen… Het zijn beelden van vroeger, op school.
“Andreas! Kom je nog?”
“Ja, Hannes, ik kom al!”
Het zijn ik en Yu, we moeten naar de les Duits. Ik zie Yu om de hoek staan wachten. Ondertussen sta ik met dat prehistorisch ding van een rugzak te klungelen, de rits wil maar niet dicht blijven. Ik moet echt eens een nieuwe kopen. Ik kijk om de hoek en wil net roepen dat het me gelukt is, maar zie Yu dan staan kussen met Kate… Wat moet zij nu weer rond hem staan hangen? Ze is de laatste tijd bijna niet weg te slaan uit zijn buurt. Ik haat haar! Ze wil gewoon wat aandacht, té veel aandacht naar mijn mening… Maar ja, ik moet er wel naartoe. Als ik bij hun kom, kuch ik eens en kijk ze met opgetrokken wenkbrauw aan.
“Heej Andreas” grijnst Kate.
“Kom je Hannes?” vraag ik verveeld.
“Ja, ik kom hoor” antwoordt hij.
“Zie ik je straks weer tijdens de pauze?” vraagt Kate.
“Tuurlijk” grijnst Yu.
Ze geven elkaar nog een kus, maar dan trek ik Yu vlug mee. We zijn al zeker 10 minuten te laat…
Ik word even wakker en denk aan mijn droom. Elke keer als ik hen zag, was het alsof er een soort van woede opborrelde vanbinnen… Ik kon het gewoonweg niet aanzien, niet aanvaarden. Ik heb er mij nooit vragen bij gesteld. Ik dacht dat ik gewoon jaloers was omdat Yu meer bezig was met zijn ‘vriendinnetje’ dan met zijn beste vriend. Maar nu weet ik wel beter… Ik was al die tijd verliefd, verliefd op Yu…
Ik val weer in slaap maar wordt even later door lawaai en gevloek wakkergemaakt.
“Huh? Wat? Wie is daar?”


Yu POV

“Ow! Sorry dat ik je wakker gemaakt heb…”
“Yu? Ben jij dat?”
“Ja, ik ben het”
“Wat doe je hier?”
“Ik euh… Zocht een extra deken. De verwarming is stuk, zie je…”
“Ah, maar die ligt in de andere kast normaalgezien”
Ik ga in de andere kast kijken, maar daar vind ik ook niets.
“Hier ligt hij ook niet hoor”
Strify komt uit zijn bed en zoekt ook eens.
“Nee inderdaad, hij ligt hier ook niet... Ahja, het is waar, Shin heeft hem onlangs geleend.”
“Nou, dat wordt weer in de koude slapen…” zeg ik droevig.
“Wel euh… Anders kan je euh… Hier slapen, bij mij… Als je het niet erg vindt natuurlijk, maar ik begrijp het wel als je niet wilt en…”
“Jaja, het is goed hoor” lach ik.
“Ok dan” zegt hij verlegen.
Hij gaat terug in zijn bed liggen en ik kruip erbij. Ik voel meteen zijn lichaamswarmte…
“Al veel beter” zeg ik.
“Ja inderdaad” lacht hij.
Hmm, nooit gedacht dat ik ooit met Strify in één bed zou slapen. Maar het voelt goed, dat wel…
“Slaap lekker” zeg ik dan.
“Ja, jij ook” antwoordt hij.
En plots geeft hij mij een kus... Op mijn mond…

deel 4 !




Strify POV

Oh nee! Wat heb ik nu gedaan? Stom, stom, stom!
“Het spijt me, ik had het niet mogen doen” zeg ik snel.
Ik zucht en denk aan het moment met Yu op zijn kamer. Toen was hij toch van plan me te kussen? Misschien daarom dat ik dit deed. Zomaar…
“Het is niet erg, maak je niet druk”
“Wat moet je nu wel niet van me denken…” zeg ik droevig.
Yu legt zijn hand op mijn arm en wrijft er even over.
“Je hoeft je geen zorgen te maken. Ik vond het niet erg… Integendeel…” zegt hij er zachtjes achter.
“Wat zei je?”
“Wel euh… Integendeel… Ik vond het wel leuk”
“Hoe? Maar…”


Yu POV

“Ja, oké… Ik val blijkbaar niet alleen op meisjes”
Oef, dat is eruit…
“Meen je dat?” en hij legt zijn hand voorzichtig op de mijne.
“Ja, ik meen het… En het is eigenlijk al een tijdje zo”
“En Kate dan? En Amber? Was dat echt?”
“Kate? Dat is lang geleden. Toen was ik nog niet… Zo… Denk ik. En Amber, dat is een ander verhaal… Al die meisjes en Amber, die waren er gewoon om het te verdringen. Ze heeft me dus niet bedrogen. En ik weende enkel omdat het me weer niet gelukt was…”
“Maar wat te verdringen dan?”
“Wel ja, je weet wel, dat gevoel…”
“Oh ja, tuurlijk…”
Even valt er een stilte maar dan gooi ik het eruit…
“Dat gevoel was jij… Al die tijd al…”
“Dus… Ben je…? Heb je…?”
“Ja, Strify, inderdaad. Ik ben verliefd… Op jou. Maar jij?”
“Ik ook…”
“Op… Op mij?”
“Ja…”
“Nou, dat verklaart wel jouw gedrag de laatste tijd… Óns gedrag eigenlijk!”
“Inderdaad” en hij lacht naar me.
“Ik… Ik zie je graag, Yu. Echt waar…”
Ik lach terug en zeg “Ik jou ook, Strify… Ik jou ook…”
Weer zo’n stilte…
Maar plots legt Strify zijn hand op mijn wang en streelt die… Ik breng mijn hoofd dichterbij, net als hij. Ik voel zijn warme adem op mijn huid en dan zijn zachte lippen op de mijne. Even later voel ik zijn tong tegen mijn lippen duwen en ik open mijn mond. Zijn tong glijdt binnen en ik laat hem de mijne vinden. Ondertussen gaan zijn handen onder mijn T-shirt en ze strelen mijn rug. Na een paar minuten trekt hij zijn hoofd terug…
“Je wilt dit toch wel… Echt?” vraagt hij.
“Tuurlijk wil ik dit. Ik heb hier zo lang naar verlangd…”
“Ik ook” en hij lacht lief naar me.
“Je bent mooi” zeg ik dan en streel zijn haren die het maanlicht weerkaatsen.
“Jij ook” antwoordt hij en hij geeft me nog een kusje op mijn mond. Daarna nestelt hij zich in mijn armen en een paar minuten later hoor ik hem rustig ademen. Hij slaapt…

deel 5 ! sorry dat ie nogal kort is !



Strify POV

Door het zonlicht dat op mijn ogen valt open ik al knipperend mijn ogen. Ik wil me uitrekken, maar dan besef ik dat ik in iemand zijn armen lig. Nu weet ik het plots weer. Gisterenavond… Yu… Die kus… Een warm gevoel overweldigt me als ik eraan denk. Ik kijk op en zie dat Yu nog slaapt. Best wel lief… En ik glimlach. Zou ik nog blijven liggen en wachten tot hij wakker wordt? Hmm, misschien eerst eens zien hoe laat het is… Want ten laatste om 11 uur moeten we vertrekken naar onze manager, om de nieuwe tourplannen te bespreken. Ik draai me voorzichtig om zodat ik Yu niet wakker maak en kijk met nog wat slaperige ogen naar de wekker. Ik moet even goed kijken maar zie dan dat het… SHIT! Is het al zo laat? Het is 10u48! Waarom hebben de anderen ons nog niet wakker gemaakt?!?! Ik spring uit bed en wil net halfstruikelend over mijn schoenen een T-shirt nemen als ik “Huh? Wie, wat, waar?” hoor zeggen. Yu is wakker… Ik kijk om en zie hem al rechtzittend om zich heen kijken.
“Oh, sorry! Nu ben ik degene die iemand wakker maak. Maar je moet echt wel opstaan. Over 10 minuten moeten we al vertrekken!”
“Vertrekken? Naar waar dan?” vraagt hij slaperig.
“Onze manager, de nieuwe tour gaan bespreken!” zeg ik terwijl ik al springend in mijn broek probeer te geraken.
“Was dat morgen niet, de 26ste?”
Owja, natuurlijk… Vergeten… Maar terwijl ik even bekom van mijn stomme vergissing val ik over een stapel boeken. Recht op mijn gezicht… En ja, dat doet pijn!
“Aaauuw…” kan ik nog net uitbrengen. Man, wat moet dat een zicht geweest zijn… Ik die met open mond vlak op mijn gezicht val. Ik krabbel recht tot op handen en knieën en kan juist over het voeteinde van het bed kijken. Yu zit me geschrokken en verbaasd met openhangende mond aan te staren. Ik trek mijn wenkbrauw op, maar stop daar meteen mee, want het doet geen deugd eigenlijk… En dan barst Yu plots in lachen uit.
“Hahaha! Je moest je gezicht gezien hebben! Haha!”
Ik zit hem verbaasd aan te kijken terwijl hij van het lachen over het bed zit te rollen, totdat… BAF! Dan is het even stil, maar even later hoor ik rechts van mij iets wat “Aauw” moet voorstellen… Tuurlijk, waarom ook niet. Nu zitten/liggen we hier alletwee, met pijnlijke lichaamsdelen. Het kan niet beter…

aww hoe cute:D:D
snel verder! x]

IK BEN JE EERSTE FAN

deel 6 !




Yu POV

Geweldig, nu lig ik er ook bij… En dat doet dus geen deugd! Maar komaan, als je Strify zag vallen, en vooral hoe, moest je wel beginnen lachen! Nu liggen we hier dus alletwee en ik besluit recht te staan, of toch te proberen. Ik moet me even vasthouden aan het bed, maar het lukt me dan toch. Ik kijk naar het voeteinde van het bed en zie Strify daarachter nog altijd op handen en knieën zitten. Hij kijkt me met opengesperde ogen aan.
“Oké… Wat was dat allemaal?” zegt hij dan.
“Geen idee!” grinnik ik en Strify begint te lachen.
“Echt on-ge-looflijk… Hoe kan ik nu vergeten dat het pas morgen is dat we naar de manager moeten? Nu ben ik voor niets gevallen…” en hij trekt een pruillipje.
“Niks aan te doen Strif… Zo ben je nu eenmaal... Onverbeterlijk!” zeg ik nepafkeurend en hoofdschuddend.
“Ben jij zoveel beter dan?” zegt hij nepboos.
“Euhm… Eens denken… Ja! Tuurlijk ben ik dat!” antwoord ik met opgeheven hoofd en mijn armen over elkaar. Ondertussen was Strify helemaal recht geraakt, en dat zonder nog eens te vallen. (Even belangrijk om dat erbij te zeggen…) Hij komt op me afgelopen en blijft recht voor me staan, op zo’n 10 cm van mijn gezicht, en zet zijn handen in zijn zij.
“Bewijs dat dan maar eens!” zegt hij bijna fluisterend en uitdagend.
“Moet ik dat echt doen?” en ik zet een stap naar voren waardoor Strify er één naar achter moet.
“Het is toch overduidelijk dat ik beter ben dan jou?” en ik zet nog een stap naar voor.
“Overduidelijk? Weet je nog, die ene keer bij die show? Toen struikelde je over je eigen voeten en je viel recht in de armen, of moet ik zeggen boezem, van die presentatrice! Of bij WDD durfde je niet eens die spin aan te raken!”
Ik trek mijn wenkbrauw op en zeg “En jij dan? Jij durfde die papegaai niet eens te aaien!”
Zijn mond valt open, maar hij gaat dan verder.
“En die ene keer toen we uit de tourbus kwamen? Toen viel je over de rode loper, vlak op je gezicht! Werkelijk, toen ging je écht plat!”
Hij steekt zijn wijsvinger de lucht in en zet een stap naar voren waardoor ik naar achter moet.
“Ach, dat is allemaal niks in vergelijking met jouw valpartijen!” en ik zet een stap naar voren waardoor Strify weer naar achteren moet.
“Weet je het dan niet meer? We gingen met z’n allen naar de Cd-winkel. En toen bleef je hangen aan die haak! Je viel recht op je gezicht! Midden in een regenplas en in een bananenschil, waar trouwens nog een halve banaan inzat! En het ergste van allemaal was je broek. Die was pas blijven hangen aan die haak! Je lag daar gewoon zonder broek, op straat…” en ik zet nog een pas naar voren. BOENK… Dat is hem, hij weet niks beter… Hij staat nu met zijn rug tegen de muur, letterlijk en figuurlijk.
“Dat…! Dat was…!” brengt hij dan uit.
“Dat was wat?” vraag ik al grijnzend.
“Jij bent gemeen, weet je dat?” en zijn wijsvinger gaat de lucht weer in en belandt op mijn borst.
“Ik? Gemeen tegen jou? Ik zou niet eens durven…” en ik lach naar hem.
Hij kijkt me verbaasd aan, maar voor dat hij nog iets kan zeggen kus ik hem… Hij schrikt even, maar ontspant dan. Ik neem zijn handen vast, leg ze naast zijn hoofd tegen de muur en houd ze vast. Ik zoen hem zachtjes en hij doet mee. Ondertussen duw ik hem steviger tegen de muur en ga tegen hem staan. Ik begin harder te kussen en voel onze piercings tegen elkaar aanduwen. Ik laat zijn handen los. Die gaan onder mijn T-shirt en strelen mijn onderrug. Ze gaan lager en knijpen in mijn achterste. Ik zet mijn been tussen zijn benen en ga er een beetje mee omhoog tot ik aan zijn kruis kom. Ondertussen duw ik mijn tong tegen zijn lippen en die opent hij gewillig. Vlug komt mijn tong de zijne tegen en ze beginnen een gevecht. Ik duw mijn been harder tegen zijn kruis en voel dat hij al aardig opgewonden is. Hij laat even een kreun ontsnappen maar concentreert zich dan weer op onze kus en begint mijn T-shirt omhoog te trekken. Ik steek mijn armen de lucht in, mijn T-shirt vliegt erover en valt op de grond. Ik laat ze weer zakken en Strify kijkt me verleidelijk aan. Zijn handen gaan over mijn borst naar mijn buik en blijven hangen op mijn heupen. Dan trekt hij me dicht tegen zich aan begint me weer te kussen. Mijn handen gaan nu ook onder zijn T-shirt en willen die uittrekken, maar Strify protesteert en lacht even. Hij duwt me naar achter tot ik op het bed val. Hij gaat op me zitten en trekt zelf zijn T-shirt uit. Hij kust zich een weg naar boven en begint bij mijn navel. Hij geeft er kleine kusjes rond en gaat dan verder naar boven toe. Als hij bij mijn borst komt, geeft hij een likje aan mijn tepel. Die wordt meteen hard. Hij komt bij mijn nek en begint me daar hevig te zoenen. Maar dan besef ik dat hij zit te zuigen…
“Strify….” zeg ik een beetje al kreunend.
“Hmmm?” antwoordt die.
“Niks, laat maar” en ik lach even.
Dan stopt hij plots en ik kijk hem verleidelijk aan.
Meteen zoent hij me weer op de mond en het gevecht van onze tongen wordt weer hervat. Strify komt helemaal op me liggen en ik streel hem over zijn rug, tot aan zijn achterste. Ik plaats er mijn handen, maar dan duwt Strify zijn inmiddels hard geworden lid tegen het mijne. Ik kreun en knijp in zijn achterste. Nu ben ik pas echt opgewonden. Volgens mij is er al iets gaan groeien bij mij daar beneden. Strify merkt het ook en grijnst naar me…

ik ben je 2e fan =D

deel 7 !




Strify POV

Yu verplaatst zijn handen en begint aan mijn broek te prutsen. Wil ik dit eigenlijk wel? Ja natuurlijk… Maar nu al? Ik denk toch van wel… Voor dat ik het weet ben ik afgeleid en Yu ziet het.
“Is er iets?” vraagt hij. Ik haal mijn schouders op en zet me recht op hem.
“Ik weet gewoon niet… Of ik het nu al wil…”
“Ahja… Nou, ik heb er ook al aan zitten denken… Maar in ieder geval, je komt over alsof je het echt wil, geloof me!” zegt hij al lachend.
“Oké dan” zeg ik met een glimlach en ik geef hem een kus op zijn mond. Ik streel zijn wang en hij gaat weer verder met mijn broek. Maar plots stop ik weer en zeg verlegen “Oh ja, sorry voor de onderbreking daarjuist!”
“Haha, Strify… Kom hier jij!” en hij trekt me al lachend weer tegen zich aan.
“Je bent schattig als je verlegen bent, weet je dat?” fluistert hij dan in mijn oor en ik moet even lachen. Ik geef hem een kus op zijn wang, maar Yu neemt mijn kin vast en zoent me op de mond. We beginnen weer hevig te kussen en dat gaat snel over in een tongzoen. Ik ga met mijn handen via zijn borst naar zijn heupen en wrijf juist onder de rand van zijn boxer. Hij heeft ondertussen mijn broek open gekregen en begint die naar beneden te trekken. Weet dat ik hiervoor mijn kleren al aanhad, van voor mijn valpartij en Yu toen nog in zijn T-shirt en boxer zat. Nu liggen we hier alletwee dus in ons ondergoed. Ik trek mijn hoofd naar achter, maar begin dan in zijn nek likjes te geven en ga zo verder naar beneden.
“Hmmm” hoor ik dan boven mij. Hij vindt het dus lekker… Maar dan draait hij ons plots om waardoor hij nu op mij ligt.
“Tijd voor het echte werk” zegt hij al grijnzend. Hij kust zich een weg omlaag over mijn borst naar mijn buik en kust me dan juist onder mijn boxer. Ik laat een kreun ontsnappen en lach dan naar hem. Hij neemt met zijn tanden de rand van mijn boxer vast en wilt hem juist naar beneden trekken als plots de deur opengaat… We kijken allebei geschrokken op en zien… Shin in de deuropening staan met de klink nog in zijn hand…


Shin POV

Ik ben weer eens als eerste op, natuurlijk. De rest zie ik het komende uur zeker nog niet. Het is nog maar 10u30. Oké, dat is misschien niet zo vroeg, maar voor de anderen wel dus. Ik neem dan maar een boterham, gooi er wat kaas tussen, leg het op een bord en laat me in de zetel voor de tv vallen. Nog veel kinderprogramma’s op dit uur… Een halfuur later zit ik hier nog altijd als enige. Ik sta op, zet mijn bord in de vaatwasser en zet de tv uit. Ik ga de gang op, naar de wc. Net als ik de wc wil binnengaan hoor ik rechts achter mij een geluid. Het leek wel op een… Kreun ofzo? Ik draai me om en blijkbaar kwam het uit Strify’s kamer. Het zal wel niets zijn… Ik ga de wc binnen en even later kom ik weer buiten. Ik doe de deur dicht, maar net als ik weer naar de woonkamer wil stappen, hoor ik datzelfde geluid weer. Wat is dat toch? En het kwam weer uit Strify’s kamer… Zou ik gaan kijken? Ik aarzel even, maar ik sta al voor de deur. Ik leg mijn hand op de klink, doe hem naar beneden en de deur gaat open. Ik zet een stap naar binnen, kijk op en zie daar… Strify en Yu…

Een plattegrond van hun appartement, voor wie het zich interesseert xD

deel 8 !



Strify POV

Ik kijk van Shin naar Yu die nog steeds met zijn hoofd boven mijn boxer hangt en weer terug. Er heerst een moeilijke stilte… Niemand weet wat te zeggen. Yu kijkt me aan en gaat dan van me af. Hij gaat naast me zitten, maar weet niet goed waar te kijken. Ondertussen zit Shin ons nog met open mond aan te staren.
“Heb ik iets… Gemist… Ofzo?” vraagt hij dan.
“Blijkbaar…” mompel ik.
“Ik… Veronderstel dat de anderen nog van niks weten?”
“Nope” antwoordt Yu.
“Nou euh… Van mij zullen ze het niet te weten komen, dat beloof ik” en hij lacht. Oef… Hij neemt het goed op. Wat is me dat een opluchting…
“Dank je” glimlach ik.
Yu weet zich eindelijk een houding te geven en bedankt Shin ook.
“Geen probleem… Maar het is wel aan jullie om voorzichtig te zijn…”
“Ja, inderdaad…” zeg ik en ik besef nu pas goed waar Yu en ik aan begonnen zijn.
“Ik hoop dat ik niet al te veel gestoord heb…?” grinnikt Shin dan.
“Als je iets later was geweest, dan zou je pas gestoord hebben. Geloof me!” antwoordt Yu al lachend.
“Kan ik best geloven!”
“Jah, al een geluk dat je niet later was binnengekomen! Anders zat ik hier in mijn blootje…!” zeg ik dan.
“En dat zou ik niet gezien willen hebben” besluit Shin.
“Inderdaad” grijns ik.
“Dan ga ik maar weer eh… Tot straks!”
“Ja, tot straks” zeggen ik en Yu tezamen en de deur gaat dicht.
Maar net als ik iets wil zeggen, gaat ze weer open.
“Sorry voor het storen weer, maar ik moet nog even melden dat we bezoek krijgen deze middag. Carola komt langs. Mijn vriendin, weet je nog?”
“Ja, goed om te weten” antwoord ik.
“Ze komt om 15u”
“Owké” zeggen ik en Yu.
En toen waren we weer alleen…
“En?” vraag ik dan.
“Wat?”
“Zie je het nog altijd zitten hiermee verder te gaan? Met ‘ons’?”
“Natuurlijk! En of” en hij lacht me lief toe. Ik lach terug en kijk dan naar de grond.
“Waarom zou ik me bedacht hebben dan?” vraagt hij.
“Ik weet niet…”
“Ben je bang dat ik het zou opgeven, dat ik je niet meer graag zou hebben? Of dat ik toch meer voor meisjes zou vallen?”
“Misschien”
Ik haal mijn schouders op en pruts daarna wat met het laken.
“Maak je maar geen zorgen” en hij zet zich dicht tegen me aan en slaat zijn arm om mijn schouders. Ik kijk hem in de ogen en zeg “Ik hou van je”
“Ik ook van jou…” en hij geeft me een kus op mijn schouder. Ik streel zijn haren en daarna zijn wang, hals en borst. Ik leg mijn hand dan op zijn been en staar er wat naar. Maar Yu tilt met zijn wijsvinger mijn kin op.
“Ik wil je nooit kwijt” fluistert hij.
“Ik jou ook niet…” fluister ik terug en dan voel ik zijn lippen op de mijne. Hij kust me zachtjes en legt zijn hand in mijn nek. Dan stopt hij en hij zet zijn voorhoofd tegen het mijne. Op dit moment zijn woorden overbodig… We houden gewoonweg van elkaar. En niemand die daar zal tussenkomen… Niemand…


Yu POV

Ik hou zielsveel van hem… Nooit zou ik hem willen kwetsen. Hij is me zo dierbaar… Maar hoe gaan we dit in godsnaam verborgen blijven houden? Deze relatie… Deze liefde… Ik weet het niet. Laten we het beste hopen… Ik zie hem graag, mijn Strify… Mijn Andreas… Ik sla mijn armen om hem heen en hij legt zijn hoofd in mijn nek. Maar dan voel ik iets langs mijn rug naar beneden glijden. Iets nat. Tranen… Hij huilt…! Ik laat hem los en zijn hoofd en schouders hangen naar beneden. Ik zie een traan van zijn kin op zijn schoot vallen.
“Strify?”
Ik streel zijn haren en zijn natte wang. Ik hef zijn hoofd op en hij kijkt me verdrietig aan terwijl een nieuwe traan zich een weg naar beneden zoekt. Hij snikt en wrijft in zijn ogen.
“Wat scheelt er?” vraag ik bezorgd en ik neem zijn handen vast.
“Ik *snik* ben gewoon zo… Bang. *snik* Ik wil je niet verliezen…”
“Strify, luister… Ik zie je graag, doodgraag… Je zult me nooit verliezen, nooit! En ik zou je nooit pijn willen doen, dat kan ik gewoon niet. Ik beloof het je. Ik blijf voor altijd bij jou… En als ik er niet ben en je vindt me niet, dan vind je me altijd hier… In je hart.” en ik leg mijn hand met de zijne eronder op de plaats van zijn hart.
“Geloof me…” en hij kijkt me aan en lacht een beetje.
“Ik geloof je… Maar ik hoop dat alles wat je gezegd hebt, voor altijd geldt…”
“Dat is ook zo… Voor altijd zal het zo zijn. Wij… Tezamen…”
“Ik kan gewoon niet zonder je. Laat me niet in de steek… Alsjeblief. Ik heb hier zo lang op gewacht…”
“Ik blijf bij je… Wat er ook gebeurt. Onthoud dat!”
“Zal ik doen” en hij geeft me de liefste glimlach die hij me ooit gegeven heeft… Ik veeg zijn tranen weg en kus hem op zijn voorhoofd. Dan slaat Strify zijn armen mijn middel en hij neemt me stevig vast. Hij geeft me een kusje in mijn nek en fluistert dan “Ik laat je nooit meer los…”
“Ik jou ook niet” en ik sla mijn armen ook om hem heen. Zo blijven we een tijdje zitten. Zonder iets te zeggen… Ik heb me altijd al afgevraagd wat échte liefde is. En nu weet ik het… Iedereen heeft zijn eigen liefde te zoeken, maar ik heb hem al gevonden… Mijn Strify… En even later wordt de stilte verbroken. Door degene die ik zo lief heb.
“Gaan we dan douchen?”
“Ja, goed idee. Maar op één voorwaarde…!”
“En die is?”
“Dat we samen gaan!”
“Natuurlijk gaan we samen!” en hij geeft me een kus op mijn wang. Hij laat me los, staat op en wil me rechttrekken maar ziet dan dat ik een pruillipje trek.
“Wat is er?”
“Ik dacht… Dat je me nooit meer zou loslaten” zeg ik nepdroevig.
“Mijn lieve Hannes toch…”
“Wie is Hannes?” vraag ik nepdom en ik kijk hem scheef aan. Strify weet niet wat hij moet zeggen en kijkt me uitdrukkingsloos aan. Ik spring recht, geef hem een vluchtig kusje op zijn mond en ga de deur uit.
“Kom je dan, mijn lieve Andreas?” en ik loop verder naar de badkamer.


Strify POV

Wat zijn we toch weer grappig vandaag… En ik kijk Yu uitdrukkingsloos aan. Hij is toch onverbeterlijk… Ja! Wie is er hier nu onverbeterlijk? Net was ik dat nog… Hij is dus toch niet beter dan mij! En ik grijns. Ondertussen is Yu rechtgesprongen en op weg gegaan naar de badkamer nadat hij me vlug een kus op mijn mond had gegeven.
“Kom je dan, mijn lieve Andreas?” hoor ik uit de gang komen.
Grrr… Die gaat ervan lusten…!

deze ff is seccii ^^

ja.. =]
goed idee die plattegrond

ga je snel weer verder ?? (a)
xx.

deel 9 !



Yu POV

Ik ben ondertussen al in de badkamer en wil net mijn boxer uitdoen als ik de deur achter me hoor dichtgaan. Ik draai me om en zie hem daar staan, het mooiste wat mij ooit overkomen is… Hij staat daar met zijn boxer laag op zijn heupen en kijkt me uitdagend aan.
“En wat ben jij van plan?” vraag ik met opgetrokken wenkbrauw.
“Jou een lesje leren…” antwoordt hij mysterieus.
“Over wat dan?”
“Over jouw omgang met mij, bijvoorbeeld…”
“Hmm… Interessant, meester”
“Ja! Zo ga je me vanaf nu noemen tijdens de les”
“Oké… Laat de eerste les dan maar beginnen!” grijns ik en ik begin mijn boxer langzaam naar beneden te trekken. Strify komt verleidelijk op me afgelopen met een geile blik in zijn ogen. Hij duwt me tegen de douche aan en trekt in één ruk mijn boxer naar beneden. Ik kan hem enkel met open mond en ogen vol lust aankijken. Hij streelt met zijn wijsvinger over mijn wang en kijkt me onderzoekend aan. Maar dan kan ik me niet meer inhouden en ik trek hem tegen me aan. Ik plaats mijn lippen meteen op de zijne en al snel zijn we verwikkeld in een passionele tongzoen… Ondertussen open ik al aftastend de douchedeur. Maar dan duwt Strify me plots de douche in en een seconde later voel ik een vlaag koud water over me heen vallen. Gelukkig gaat de kraan even vlug weer dicht. Hier sta ik dan... Helemaal naakt, rillend in de douche, met een grijnzende Strify voor me.
“Wa-waar was d-dat voor no-nodig…?”
“De eerste les van vandaag! Als je de meester iets lapt, dan wordt je gestraft!”
“En dat wil zeggen?” vraag ik terwijl ik het al wat minder koud krijg.
“Dat wil zeggen dat je braaf moet zijn in het vervolg!”
“Oké…” zeg ik zielig.
“Oké wie?”
“Oké, meester…”
“Dat is al beter” grijnst hij weer.
Damn wat is hij sexy…
“En nu… Ogen dicht!”
Ik gehoorzaam maar, want ik zou niet graag weer gestraft worden…


Strify POV

Ik trek de raarste gezichten die ik kan trekken, maar ik zie dat hij niet reageert. Zijn ogen zijn dus goed gesloten… Ik doe mijn boxer uit en stap de douche in. Ik sla mijn armen om hem heen en geef hem een kusje in zijn nek. Hij krijgt even kippenvel maar vraagt dan voorzichtig “Mag ik mijn ogen openen?”
“Ja, nu mag je”
Hij opent zijn ogen en kijkt me verliefd aan. Hij neemt me ook vast en fluistert in mijn oor “Je bent gek, weet je dat?”
“Ja, dat weet ik” antwoordt ik licht grinnikend. Yu begint mijn schouder en nek te kussen en gaat dan verder tot aan mijn oor. Hij geeft er een paar likjes en bijt zachtjes in mijn oorlel.
“Hmmm”
“Ik dacht wel dat je dat lekker zou vinden…” grijnst hij. Ik streel met mijn handen over zijn rug naar zijn borstkas en neem dan zijn gezicht vast. Ik trek het dichterbij en voel dan zijn zachte lippen op de mijne. Bijna onmiddellijk dringt mijn tong zijn mond binnen en Yu laat de zijne ook in actie komen. Hevig tongzoenend drukt hij me plots tegen de wand aan. Zijn handen gaan over mijn borst verder tot op mijn heupen. Ik leg mijn armen in zijn nek en trek hem dichter tegen me aan. Ondertussen beweeg ik mijn been omhoog en ik plaats mijn voet tegen de wand. Yu verplaatst zijn handen naar mijn achterste en hij streelt dan ook mijn bovenbeen. Ik stop onze zoen even, maar begin dan een reeks kussen over zijn gehele gezicht. Eentje op zijn mondhoek, wang, kaaklijn, slaap, voorhoofd en zo weer naar beneden. Met mijn handen woel ik door zijn haren, maar dan kust Yu me weer volop op de mond en ik laat mij handen weer zakken. Hij begint mijn nek en hals te zoenen, maar gaat vlug verder naar beneden. Ik laat ondertussen mijn been weer zakken. Zijn handen nemen de mijne even vast maar hij legt ze dan op mijn borst. Hij kust zich een weg omlaag en geeft onderweg een likje aan mijn navel. Zijn handen gaan mee en liggen weer op mijn heupen. Ik wrijf hem even door zijn haar en hij kijkt me vragend aan als hij verder wil gaan. Ik knik hem bemoedigend toe en even later voel ik zijn kussen in mijn lies. Een opwindend gevoel overweldigt me en ik voel mijn lid hard worden. Yu kijkt me nog een keer aan, maar ziet dat ik geen bezwaar maak. Even later voel ik plots zijn lippen zich om mijn lid sluiten. In een reflex plaats ik mijn handen naast mijn hoofd tegen de wand. Ik laat een kreun ontsnappen en voel Yu verder bewegen. Hij legt zijn ene hand op mijn bovenbeen en met de andere neemt hij mijn lid vast. Hij gaat steeds sneller en ik kan een paar kreunen niet onderdrukken. Na een tijdje voel ik dat mijn hoogtepunt niet ver meer is en plaats mijn handen op zijn hoofd. Ik kijk even naar hem en zie dat het voorvocht al een beetje uit zijn mond loopt. Ik begin te stoten en het tempo aan te geven. Even later explodeert een heerlijk gevoel in mijn onderbuik. Ik voel het witte goud in zijn mond vloeien en ik hijg nog even na.
“Dat was… Zalig…” zeg ik en ik laat mijn armen naast mijn lichaam vallen. Yu staat weer recht, maar net als hij iets wilt zeggen horen we geklop op de deur.
“Zijn jullie nog lang bezig? De anderen moeten ook nog douchen!” horen we vanachter de deur. Het is Shin maar, gelukkig…
“We zijn bijna klaar!” antwoordt Yu.
“Oké…” zegt hij en we horen hem wegstappen. Yu trekt me tegen zich aan en geeft me een kus op de wang.
“En? Is de meester nu tevreden?” vraagt hij.
“En of” antwoord ik lachend.
“Krijgt de leerling dan ook een beloning?”
“Normaalgezien wel, ja”
“Hmm, klinkt leuk… En wat houdt die beloning dan in?” vraagt hij terwijl hij met zijn vinger langs mijn borst streelt.
“Dat zul je wel zien als het moment daar is…” zeg ik mysterieus en op dat moment streelt Yu juist langs die ene gevoelige plek.
“Heej, dat kietelt!”
“Aha, gevoelige plek ontdekt! Kan nog van pas komen…” grijnst hij.
“Rustig maar jij!” en mijn beroemde wijsvinger is er ook weer bij.
“Maar wanneer krijg ik die beloning dan?” zeurt Yu en hij trekt een klein pruillipje.
“Hmm… Niet nu, in ieder geval… We moesten douchen, weet je nog?”
“Oké… Maar vandaag nog eh?”
“Jaja, wees gerust” zeg ik en ik geef hem een kusje op zijn mond.
“En nu douchen!” voeg ik eraan toe.
“Met warm water deze keer!”
Ik lach om zijn panische reactie en zet dan de warmwaterkraan open. We doen elk vlug ons eigen ding, aangezien Shin en de rest ook nog moeten…
Als we gedaan hebben wil ik net de douche uitstappen als ik plots uitglijdt…! Yu kan me gelukkig nog net rechthouden.
“Wow, bedankt” zeg ik geschrokken.
“Graag gedaan” lacht Yu lief.
We gaan alletwee de douche uit en beginnen ons af te drogen. Maar even later merk ik dat Yu niks meer doet. Ik kijk naar hem en zie hem staren.
“Bevalt het uitzicht je?” vraag ik dan. Hij schrikt even op en begint te blozen.
“Ja hoor… En geen klein beetje” zegt hij. Ik grijns en we drogen ons verder af. En uiteindelijk zijn we alletwee zonder oponthoud en hindernissen terug in mijn kamer geraakt. We kleden ons verder aan en net als ik de deur wil openen om naar de gang te gaan voel ik Yu’s vingers zich om mijn pols sluiten. Ik draai me om en Yu neemt me vast.
“Nog één kusje? Nu het nog kan…” vraagt hij.
Ik lach en geef hem vlug een kus op zijn mond, maar hij laat me niet los.
“Nog eentje…” en het pruillipje is er weer.
“Oké dan” glimlach ik en ik geef hem weer een kus. Maar als ik me terug wil trekken neemt hij me steviger vast en drukt me tegen de deur. Door het schrikken let ik even niet op en voor ik het weet heeft Yu zijn tong zich een weg naar binnen gevonden. Ik ontspan en kus terug. Met mijn handen neem ik zijn achterste vast en duw hem tegen me aan. Yu streelt met zijn ene hand door mijn haar en met zijn andere heeft hij mijn schouder vast. Maar als zijn tong eventjes mijn mond uitgaat en er dan weer in wil, hou ik mijn lippen gesloten. Hij probeert tevergeefs mijn mond binnen te dringen en ik houd vol. Dan stopt hij al zijn acties en kijkt me vragend aan.
“Ik heb honger” fluister ik vlug en ik steek mijn tong uit.
“Hier met die tong!” roept Yu en hij grijpt er lachend naar. Maar ik ben hem natuurlijk te snel af. We waren ondertussen losgekomen van de deur, ik grijp dus mijn kans en open ze. Ik loop de gang op en ga richting de woonkamer.
“Kom ze maar halen dan!” roep ik. En als ik hem hoor lopen haast ik me de woonkamer in.


Yu POV

Ik twijfel geen seconde en loop de gang op. Ik zie Strify nog net de hoek omlopen, maar als ik daar aankom, is hij al naar binnen. De enige die ik tegen het lijf loop is Shin, die op weg is naar de badkamer. Ik ga de woonkamer binnen en zie daar Kiro en Luminor voor de televisie hangen met iets te eten. Maar geen Strify te bekennen…
“Heej Yu, lewkew geslawpe?” vraagt Kiro met zijn mond vol choco.
“Ja, zeer goed zelfs!” grijns ik.
“En wat staat er vandaag op het programma?” vraag ik terwijl ik me erbij zet.
“Behalve dat Shin zijn vriendin langskomt, is er niks te doen…” antwoordt Luminor die een boterham met choco uit de richting van Kiro moet ontwijken.
“Oh sorry! Ik was even geschrokken… Moest even ergens aan denken” zegt Kiro vlug en hij kruipt op handen en knieën over de grond op zoek naar zijn boterham. Ik kan enkel mijn wenkbrauw optrekken en eens met mijn hoofd schudden, net als Luminor die er ook niks van begrijpt… Maar plots horen we een hels lawaai uit de keuken komen. Dat moet Strify wel zijn… Wat zou hij nu laten vallen hebben? Die jongen heeft echt iets met vallen vandaag…
“Ik ga wel even kijken” zeg ik dan.
Kiro heeft ondertussen zijn boterham gevonden. Die was blijkbaar onder de zetel gevlogen. Hij neemt hem op, zet zich vlug weer voor de televisie en begint hem op te eten…
“Ieuw, Kiro… Het is hier nog niet gekuist hoor…!” zegt Luminor afkeurend. Kiro bekijkt hem alsof hij van een andere planeet komt en eet dan, of liever schrokt, zijn boterham verder op. Luminor schudt eens met zijn hoofd, maar besteedt er voor de rest geen aandacht meer aan en kijkt verder naar televisie. Ik ben ondertussen bij de keukendeur aangekomen. Ik open die en kijk de keuken in. Niets speciaal te zien, behalve een aantal potten en pannen en deksels op de grond naast een kast die openstaat. Maar waar is Strify nu? Ik sluit de deur achter me en wil me net bukken om beginnen op te ruimen als ik plots twee handen voor mijn ogen voel…


Kiro POV

Ik schrok snel mijn boterham op en sta dan recht. Met mond nog steeds vol choco loop ik de gang in. Luminor kijkt me nog eens raar na, maar houdt zich dan weer bezig met het televisieprogramma. Ik ga mijn kamer binnen en begin een zoektocht naar mijn gsm. Waar heb ik die nu weer achtergelaten? Het zou eigenlijk een wonder zijn mocht ik hem hier in mijn kamer vinden! De vorige keer lag hij bij één van de planten in de woonkamer. En een andere keer in de kleerkast van Shin. Maar hoe die daar ooit geraakt is, daar heb ik geen idee van… Na een kwartier mijn kamer ondersteboven te halen besluit ik terug naar de woonkamer te gaan en aan Luminor te vragen of hij me wil helpen. Ik ga mijn kamer uit en wil net naar de woonkamer beginnen stappen als de badkamerdeur opengaat… Ik blijf even staan en zie Shin buitenkomen in boxer. En voor ik het weet laat ik mijn ogen over zijn lichaam glijden, maar kijk hem dan gewoon aan…
“Heej Kiro, je kunt je douchen als je wilt. Ik ben klaar” zegt hij.
“Euh… Ja, oké, is goed… Euh… Jah…” stamel ik en ik voel dat ik rood wordt. Nee Kiro! Niet doen! Shin is gewoon een goede vriend…! Ik ben gewoon met één of andere verkeerde hersenkronkel geboren… En ik heb trouwens al een vriendin, net als Shin.
“Gaat het wel?” vraagt hij al lachend.
“Ja hoor, niks aan de hand. Ik ga me zo dadelijk wel douchen” zeg ik vlug.
“Oké!” zegt hij en hij gaat zijn kamer binnen. Ik blijf nog even staan en schud even wild met mijn hoofd om al die gedachten eruit te krijgen. Ik beslis eerst mijn gsm te vinden en dan te douchen. Als ik de woonkamer binnenkom zie ik dat Luminor nog altijd voor de televisie hangt. Die heeft blijkbaar ook niks anders te doen…
“Zeg, Lumi, weet jij soms waar mijn…” begin ik maar ik kan mijn zin niet afmaken want een bijna gillende Strify komt de keuken uitgelopen en Yu achter hem met een pan in zijn hand… Wat krijgen we nu? En even vlug als ze uit de keuken kwamen verdwijnen ze de gang in en een paar seconden later horen we een deur dichtslaan. Niet dat we hier nog van opkijken, hoor. Dit soort dingen gebeuren hier wel vaker, geloof me! Elkaar achterna zitten en bekogelen met vanalles, van pannen tot bananen en van kussens tot gsm’s. En ja, ik weet waarover ik praat!
“Ach ja… Wat ik dus wou vragen… Weet jij soms waar mijn gsm ligt?” vraag ik dan.
“Heb je héél je kamer al doorzocht?” vraagt Luminor half kijkend naar de televisie en half naar mij luisterend.
“Ja, helemaal!”
“Hmm… De koelkast?”
…
“Nee”
“Keukenkasten?”
…
“Ook niet”
“Wc?”
…
“Nope”
“Toch niet weer bij één van de planten? Want dat zou niet de eerste keer zijn…”
…
“Nee…” zeg ik zuchtend
“Ach ja, in jouw geval kan hij overal liggen… Wanneer heb je hem het laatst gebruikt?”
“Kan ik me niet meteen herinneren…”
“Wat had ik anders verwacht…” zegt hij al hoofdschuddend.
“Maar wacht, ik zal mijn gsm gaan halen en eens naar je nummer bellen. Misschien vind ik hem zo…” voegt hij eraan toe en hij staat op. Hij gaat de gang op en ik hoor nog net wat mompelen.
“Die spoelt zijn gsm nog eens door de wc…”
Nou ja…! Iedereen heeft toch zijn zwakke plekken? In afwachting zet ik me maar in de zetel en staar wat naar de televisie. Maar mijn gedachten dwalen af… Shin zijn vriendin komt deze middag langs. Hoelang is hij eigenlijk al samen met haar? Niet zo lang, denk ik… Maar wat maakt het uit? Veel. Nee! Het maakt helemaal niets uit! En ik heb Joke toch graag?! Zo kan zo mooi lachen… Ik glimlach bij die gedachte. Ze is het liefste meisje dat ik ken… Maar wat is dat gedoe met Shin toch in mijn hoofd? Ik kan soms echt verkeerde gedachten hebben over hem… Het zal wel overgaan zeker?
“Kiro?” Ik hoop het toch…
“Kiro!” En ik schrik plots op uit mijn gedachten…
“Huh? Wat?”
“Je gsm…” Het is Luminor. Hij duwt de gsm in mijn handen en ik kijk ernaar alsof ik vergeten ben dat hij rood is…
“Waar lag hij?” vraag ik dan.
“Onder het kastje in de gang…”
“Ow… Zou kunnen” zeg ik terwijl ik mijn schouders ophaal. En ik wil net aan een sms beginnen als de deur van de woonkamer openvliegt en Strify op mijn schoot valt met Yu er bovenop. Aauw…

deel 10 !


Kiro POV

“Was dat nu echt nodig?” vraag ik geïrriteerd. Yu en Strify liggen nog altijd plat van het lachen maar ik weet niet echt waarom…
“Zouden jullie het niet erg vinden even op te staan, als dat niet te veel moeite is?” vraag ik en moeizaam staan ze recht en strompelen ze nog half lachend richting de zetel naast me. Ik kan eindelijk weg en ga vlug naar mijn kamer. Daar aangekomen laat ik me op mijn buik op bed vallen en begin ik aan mijn sms…
“Heej Joke, kom je vanmiddag langs? Shins vriendin komt ook. Xxx.” Schrijf ik en een paar minuten later krijg ik al antwoord…
“Hey Kiro! Ik wil graag komen, maar om hoelaat? Xxx.” Lees ik en ik antwoordt. Daarna sta ik op en ga op weg naar de badkamer. Yes, ik zie Joke terug vandaag! Na twee lange weken wachten…


Strify POV

Als ik in de living ben haast ik me naar de keuken, terwijl Kiro en Luminor me vragend nakijken. Net als ik de keukendeur sluit hoor ik de deur in de living dichtslaan. Dat moet Yu zijn. Oké, wat nu? Ik kan hier niet weg en Yu kan elk moment binnenkomen. Snel ga ik gewoonweg achter het kookeiland zitten en ik wacht met ingehouden adem af… Vreemd, geen naderende voetstappen te horen. Ik hoor enkel stemmen uit de woonkamer. Zou hij het al opgegeven hebben? En hij wou nog per se een kusje hebben… Ik besluit dan maar iets te eten. Hmm, waar heb ik zin in? Ja, een lekker eitje! Maar eerst een pan vinden… Aangezien ik niet vaak kook weet ik hier niet al te veel staan. Even zoeken in de kasten… Nee, hier niet. Ook niet… Weeral niet... Dan maar in de onderste kasten kijken. Nee, ook niet hier… Maar misschien in deze! Ik trek de laatste kast open en ja, eindelijk gevonden! Één probleempje maar: de pan die ik nodig heb zit nogal geklemd tussen de andere pannen… Dan maar trekken! En na een paar pogingen krijg ik hem eindelijk los. Alles in orde, zou je denken… Maar de andere pannen zijn spijtiggenoeg mee losgekomen… Een hels lawaai vult de keuken en van het schrikken laat ik mijn eigen pan ook vallen. In de living hoor ik de stemmen verstommen en daarna voetstappen richting de keuken. Snel kruip ik weer achter het kookeiland en een paar seconden later gaat de deur open. Ik wacht even en zet me dan op mijn knieën zodat ik net over het eiland heen kan kijken. Ik zie Yu naar de openstaande keukenkast kijken en de pannen die ernaast liggen. Hij stapt er naartoe en bukt zich. Ik zie mijn kans mooi en begeef me zo stil mogelijk achter hem… Ik leg mijn handen voor zijn ogen en zet me achter hem neer op de grond. Hierdoor moet hij ook gaan zitten.
“Zocht je mij?” vraag ik op een speelse toon en ik sla mijn benen om hem heen. Dan haal ik mijn handen weg en ik leg ze op zijn buik.
“Inderdaad. En ik heb nog iets tegoed van je” antwoordt hij grijnzend. Hij draait zijn hoofd naar me toe en kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan.
“Is dat zo?” vraag ik schijnheilig en voor ik het weet krijg ik een por in mijn zij.
“Weet je het dan niet meer…?” lacht Yu.
“Nee, ik weet van niets!” zeg ik en dan draait hij zich om en zet zich op me.
“Nu vraag je er toch om hoor” zegt hij en ik wordt overdonderd door een kietelaanval…
“Whaha… Nee, stop! Ahahalsjeblieft…” kan ik nog net uitbrengen.
“Weet je al weer wat ik wil?” vraagt hij.
“Neeee… Whahaha… Geen idee” en ondertussen heeft Yu zich op me neergelegd. Maar plots stopt hij met kietelen.
“Wat krijgen we nu?” vraag ik grijnzend.
“Hmm… Andere tactiek!” antwoordt hij met een glimlach.
“En dat houdt in?”
“Geen seks meer tot ik krijg wat ik wil!”
Mijn mond valt open en Yu kijkt me grijnzend aan. Hij zet zich wat rechter en zegt “Wie niet gehoorzaamt wordt gestraft!”
“Maar dat… Is niet eerlijk…” stamel ik en ik trek een pruillipje.
“Ooh… Strify is een beetje verdrietig?” zegt hij nepmedelevend.
“Nee hoor... Maar ik weet dat er hier iemand geen beloning krijgt vanavond!”
Nu is het Yu’s mond die openvalt.
“Maar…”
“Ahah, geen seks meer!”
Yu zucht en staat recht. Ik doe dat dan ook maar en wanneer ik Yu voorbijloop om richting de woonkamer te gaan, wrijf ik even langs zijn gevoelige plek…
“Ik ben benieuwd hoelang je dat gaat volhouden!” zeg ik met opgetrokken wenkbrauw.
“Wacht maar jij… Ik krijg je nog wel” antwoordt hij grijnzend.
“Hoe ben je dat dan van plan?”
“Hmm, misschien met een paar hulpmiddeltjes…” zegt hij en hij bukt zich om dan een pan op te nemen.
“En wat ben je daarmee van plan..?” vraag ik en ik wijs naar de pan in zijn hand.
“Dat zie ik nog wel” lacht hij. En dan begint hij langzaam dichterbij te komen met de pan dreigend omhooggehouden…
“Ohoh…” zeg ik en ik begin naar achteren te schuifelen. Maar ik kom niet ver, want na een paar passen sta ik tegen de muur… Yu nadert nog steeds, maar net voor hij bij me in de buurt komt ren ik naar de andere kant van de keuken.
“Vluchten helpt niet…” grijnst hij. En plots komt hij op me afgelopen. Ik maak dat ik weg ben en loop rond het keukeneiland. Yu achtervolgt me en ik ren bijna gillend naar de keukendeur. Ik doe die open, loop de living in en dan de gang op. Ik haast me zo vlug mogelijk naar mijn kamer, maar Yu staat er ook meteen. Ik stap weer achteruit en ik bots tegen mijn bed waardoor ik achterover val. Yu lacht en doet zijn arm met de pan naar beneden. Hij komt dichterbij en legt de pan ergens neer. Hij kruipt op bed en komt met zijn hoofd boven het mijne hangen. Ik kijk hem verwachtingsvol aan.
“Strify… Je bent gek” lacht hij. Ik trek mijn wenkbrauwen op, maar lach dan mee.
“Dat weet ik toch”
“Daarom zie ik je ook zo graag…” zegt Yu verlegen en hij kijkt lange tijd diep in mijn ogen. Ik breng mijn hand naar zijn wang en streel die. Hij komt met zijn hoofd dichterbij en we blijven elkaar aankijken. Ik voel zijn warme adem op mijn gezicht en wil net zijn lippen raken als hij vraagt “Dus je geeft je over?”
Ik zucht en leg mijn armen om zijn middel.
“Ja, Yu. Ik geef me over. Hoezeer je het ook niet verwachtte…”
Hij kijkt me verbaasd aan en zegt “Inderdaad, ik had het niet zien aankomen… Maar waarom dan?”
“Ik weet het niet…”
“Dat weet je wel”
“Oké, oké… Ik heb gewoon zin” lach ik.
“Zin in wat? Jaja, zeg het maar” zegt hij grijnzend.
“Zin in jou…” glimlach ik.
Hij lacht terug en strijkt eens door mijn haar.
“Je bent de mooiste, de allermooiste voor mij…”
Ik kijk hem vertederd aan en trek zijn hoofd dichterbij. Ik voel zijn zachte lippen op de mijne en leg mijn handen op zijn rug. De zijne verdwijnen onder mijn T-shirt en strelen mijn buik. Ondertussen geef ik kusjes in zijn nek en begin ik plots te zuigen.
“Oh nee, Strify… Niet weer” lacht Yu.
Ik antwoordt enkel “Mmm” en ga verder.
Even later ga ik terug wat naar boven en kus ik hem vol op de mond. Ik wordt meteen beantwoordt en snel vindt Yu zijn tong zich een weg naar binnen. Ik laat mijn handen zakken tot op zijn kont en hij haalt zijn handen van onder mijn T-shirt. Daarna streelt hij mijn onderbuik en mijn bovenbenen. Ik knijp eens in zijn achterste en kan een kreun niet meer onderdrukken. Dan draai ik ons plots om waardoor ik bovenop lig. Ik ga naar onder en streel hem juist onder zijn T-shirt en boven zijn broek. Hij schijnt het leuk te vinden, want van genot heeft hij zijn ogen gesloten. Ik begin likjes te geven en al snel ontsnapt er een kreun uit zijn mond. Ik voel dat er iets hard geworden is in zijn broek en wrijf er even over. Maar ik ga hem nog even op zijn honger laten zitten tot vanavond… Dan is het beloningstijd! Ik ga terug naar boven en zie dat hij zijn ogen weer geopend heeft. Hij kijkt me wat vragend aan en ik beantwoordt zijn blik.
“De rest is voor vanavond…” glimlach ik.
“Hmm… Oké dan” lacht hij terug en hij komt overeind.
“En wees gerust… Het zal de moeite zijn” fluister ik in zijn oor.
“Dat belooft” grijnst hij. Dan staan we op en ik sla mijn armen nog eens om zijn middel. Ik trek hem dichterbij en zeg “Ik heb wel nog altijd honger… En ik heb zin in een eitje!”
“Daar kan voor gezorgd worden” lacht YU en hij geeft me een kus op mijn neus.
“Heej, dat kietelt”
“Zal ik jou eens laten voelen wat echt kietelt?” vraagt hij grijnzend.
“Neee!” roep ik en ik maak me los. Ik loop de gang op en Yu achtervolgt me voor de tweede keer vandaag… Lachend storm ik de woonkamer binnen en voor ik het weet bots ik tegen de zetel en val recht op Kiro’s schoot. En niet veel later voel ik het gewicht van Yu op me en hoor ik Kiro natuurlijk klagen…